Gisteren exact 60 jaar geleden begonnen de Verenigde Staten met de blokkades op Cuba. Al 60 jaar houden de VS het kleine eilandje in een economische, commerciële en financiële wurggreep. Al 60 jaar proberen ze elke poging van de landen uit het Zuiden voor een onafhankelijke stem, te smoren. En al 60 jaar verzet Cuba zich. De bevolking voelt de gevolgen van de blokkade elke dag. Afgelopen jaar wierp een rapport van Oxfam licht op het enorme aantal tekorten en moeilijkheden veroorzaakt door de blokkade.

Het Europees Geneesmiddelenagentschap eist nog steeds dat inkomende reizigers met één van de 5 westerse vaccins ingeënt zijn. Vaccins uit het Zuiden worden nog steeds niet erkend als werkzaam terwijl bv Chinezen en Cubanen onweerlegbaar goede vaccins produceren en toepassen. Gelukkig zijn er ook minder kortzichtige instanties.

Terwijl in heel Europa het aantal besmettingen met sprongen toeneemt en landen de veiligheidsmaatregelen verscherpen, loopt de discussie hoog op over het al dan niet vaccineren van kinderen. Sommige ouders willen hun kinderen zo rap mogelijk laten inenten, anderen zien daar het nut helemaal niet van in. Is het een goed idee om de kinderen te vaccineren?

2021 was ook voor de Cubanen een bijzonder zwaar jaar, en ze kijken dan ook hoopvol naar 2022. Partijleiding en parlement kwamen daarover in december bijeen. Waarover gingen de discussies en voor welke uitdagingen staat het eiland in zijn 63e jaar van de Revolutie? De uitdagingen voor 2022 zijn niet min: de partijwerking verbeteren, de pandemie onder controle houden, de economie uit het slop halen, werk maken van de gemeentelijke autonomie, en in februari een referendum over het nieuwe familiewetboek. We geven na dit korte inleidend artikel deze week een toelichting in drie korte artikels.